روزی مرشدی در میان کشتزارها قدم می زد که با مرد جوان و غمگینی روبرو شد.
مرشد گفت : حیف است در چنین روز زیبایی غمگین باشی.
مرد جوان نگاهی به دور و اطراف خود انداخت و پاسخ دتد: حیف است؟ من که متوجه منظورتان نمی شوم . گرچه چشمان او مناظر اطراف را می دید اما به قدری فکرش پریشان بود که انچه را باید، دریافت نمی کرد، اما مرشد با شور و شعف اطراف را می نگریست و به گردش خود ادامه می داد و در حالیکه به سوی برکه می رفت، از مرد جوان درخواست کرد که او را همراهی کند.
به کنار برکه رسیدند. برکه آرام بود.گویی آنرا با درختان چنار و برگ های سبز و درخشانش قاب کرده بودند.صدای چهچهه پرندگان از لابلای شاخه های درختان در آن محیط آرام و ساکت ، موسیقی دلنوازی می نواخت.
مرشد در حالیکه زمین مجاور خود را با نوازش پاک می کرد ، از جوان دعوت کرد که بنشیند.سپس رو به مرد جوان کرد و گفت:لطفا یک سنگ کوچک را بردار و آنرا به درون برکه بینداز.
مرد جوان سنگریزه ای برداشت و با تمام قوا آنرا درون آب پرتاب کرد.
مرشد گفت بگو چه می بینی؟
- من اب موج دار را می بینم.
- این امواج از کجا آمده اند؟
- از سنگریزه هایی که من در بر که انداخته ام.
- پس لطفا دستت را در آب فرو کن و حلقه های موج را متوقف کن.
مرد جوان دستش را داخل حلقه برد و در آب فرو کرد.این کار او باعث شد حلقه های جدید و بزرگتری بوجود آیند.کاملا گیج شده بود.چرا اوضاع بدتر شد؟از طرفی متوجه منظور مرشد نمی شد.
مرشد از او پرسید: آیا توانستی حلقه های موج را متوقف کنی؟
- نه با این کارم فقط حلقه های بزرگتر و بیشتری تولید کردم.
- اگر از ابتدا از ابتدا سنگریزه را متوقف می کردی چه؟
- دیگر موجی بوجود نمی آمد و آب را متلاطم و غیر قابل سکون نمی کرد.
- از این پس در زندگیت مواظب سنگریزه های بسیار کوچک اشتباهاتت باش که قبل از افتادن آنها به دریای وجودت مانعش شوی.هیچ وقت سعی نکن زمان و انرژیت را در بازگرداندن گذشته و جبران اشتباهاتت هدر دهی.آثار اشتباهاتت بسته به بزرگی و کوچکی آنها پس از گذشت مدتی طولانی یا کوتاه محو و ناپدید می شوند.همانطور که اگر منتظر بمانیحلقه های موج هم از بین خواهند رفت ، اما اگر مراقب اشتباهات بعدی ات نباشی، همیشه دریای وجودت پر ازموج و تشویش خواهد بود.
بهتر است قبل از انجام هر عملی با فکر وتدبیر عواقب آنرا سنجیده و سپس عمل کنی. دست و پا زدن بیهوده بعد از حادثه فقط اوضاع را بدتر میکند، فقط همین!